2ήμερο προβολών 2+3 Απρίλη 2014 Τα Παιδιά Ενός Άλλου Θεού + ΜΕΤΑΞΑ ακούγοντας το χρόνο

Τα Παιδιά Ενός Άλλου Θεού -  Min Dît

The Children of Diyarbakir - Γερμανία, Τουρκία 19 Μάρτη 2012

Η συγκινητική ταινία, που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Μιράζ Μπεζάρ, έχει συγκλονίσει κοινό και κριτικούς, έχοντας αποσπάσει σημαντικά βραβεία από διάφορα κινηματογραφικά φεστιβάλ παγκοσμίως, όπως το διεθνές φεστιβάλ San Sebasti?n, το φεστιβάλ της Κωνσταντινούπολης, το φεστιβάλ Febiofest της Πράγας και το φεστιβάλ του Αμβούργου.    

Η 10χρονη Γκιουλιστάν ζει ευτυχισμένη με τον μικρότερο αδερφό της, Φιράτ, την νεογέννητη αδερφή της και τους γονείς της στο Ντιγιαρμπακίρ, στην καρδιά του τουρκικού Κουρδιστάν. Όταν οι γονείς τους δολοφονούνται μπροστά στα μάτια τους από μέλη παραστρατιωτικής οργάνωσης, η ζωή των παιδιών μετατρέπεται σε έναν αγώνα επιβίωσης γεμάτο ανατροπές και απροσδόκητα εμπόδια.

·                  Ο Μιράζ Μπεζάρ γεννήθηκε το 1971 στην Τουρκία. Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα το 1980, μετανάστευσε με την οικογένειά του στη Γερμανία. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο Humboldt του Βερολίνου και ξεκίνησε να συμμετέχει ως ηθοποιός σε διάφορες θεατρικές ομάδες. Στη συνέχεια σπούδασε σκηνοθεσία στην Ακαδημία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης του Βερολίνου. "Τα Παιδιά Ενός Άλλου Θεού" είναι η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους, που σκηνοθετεί και έχει επιμεληθεί το σενάριο και την παραγωγή. Προηγουμένως είχε σκηνοθετήσει πολλές ταινίες μικρού μήκους, οι οποίες προβλήθηκαν σε διάφορα φεστιβάλ ανά τον κόσμο, όπως στο Μόντρεαλ, την Κωνσταντινούπολη, το Μόναχο και το Βερολίνο. Ο Μπεζάρ κατοικεί πλέον στο Βερολίνο.

·         Σκηνοθετικό Σημείωμα

Κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Τουρκία τη δεκαετία του '90, οι κουρδικές επαρχίες τέθηκαν σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και τέθηκαν υπό στρατιωτική κατοχή. Η Διεθνής Αμνηστία δηλώνει ότι περισσότεροι από 18.000 πολιτικά ενεργοί Κούρδοι και Τούρκοι πολίτες σκοτώθηκαν ή εξαφανίστηκαν εκείνη την περίοδο. Ενώ χώρες, όπως η Αργεντινή και η Χιλή έχουν αντιμετωπίσει το σκληρό παρελθόν τους, η Τουρκία δεν το έχει κατορθώσει ακόμη. "Τα Παιδιά Ενός Άλλου Θεού" είναι μια προσπάθεια να ρίξουμε λίγο φως σε αυτό το σκοτεινό παρελθόν.

ΝΤΙΓΙΑΡΜΠΑΚΙΡ, ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΓΕΜΑΤΗ ΤΡΑΥΜΑΤΑ: Η ταινία γυρίστηκε εξ ολοκλήρου σε τοποθεσίες του Ντιγιαρμπακίρ, όπου και διαδραματίζεται η ιστορία. Είναι η μεγαλύτερη πόλη του τουρκικού Κουρδιστάν, μια πόλη που αναπτύχθηκε σε τοπική μητρόπολη μέσω της σταθερής συρροής εγχώριων προσφύγων από τις γύρω αγροτικές περιοχές. Κατά τη διάρκεια του πολέμου της δεκαετίας του '90, ο πληθυσμός της πόλης αυξήθηκε από 300.000 σε 1,5 εκατομμύριο κατοίκους. Αυτή η πόλη είναι γνωστή για την πλούσια κουλτούρα της και τις λαϊκές παραδόσεις της, έχει υπάρξει όμως και το επίκεντρο της παραστρατιωτικής αντιτρομοκρατικής δράσης, με αποκορύφωμα τις χιλιάδες περιπτώσεις απαγωγών και θανάτων Κούρδων ακτιβιστών. Πήγα στο Ντιγιαρμπακίρ το φθινόπωρο του 2005 με σκοπό να γυρίσω μια ταινία, χωρίς να έχω όμως μια συγκεκριμένη ιστορία στο μυαλό μου. Ανακάλυψα μια πόλη στην οποία οι άνθρωποι έχουν κατορθώσει να αποκλείσουν το απίστευτα βίαιο παρελθόν και να καλύψουν τις πληγές που τους άφησαν οι τραυματικές εμπειρίες τους. Το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον να δω πώς σχεδόν καθεμιά οικογένεια αντιμετωπίζει την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, τη στιγμή που οι δράστες ζουν ανάμεσά τους. Το Ντιγιαρμπακίρ είναι μια πόλη γεμάτη τραύματα, που παραμένουν ανεπίγραφα, γεμάτη ανθρώπους που συνεχίζουν να ζουν φυσιολογικά, παρόλο που έχουν υποστεί υπερβολική βία στην παιδική τους ηλικία.

Μιράζ Μπεζάρ

ΜΕΤΑΞΑ ακούγοντας το χρόνο του Σταύρου Ψυλλάκη

Υπόθεση:
Με αφετηρία γιατρούς και προσωπικό του αντικαρκινικού νοσοκομείου ΜΕΤΑΞΑ που πάσχουν οι ίδιοι από καρκίνο, παρακολουθούμε αυτήν τη ξεχωριστή ομάδα ασθενών καθώς συνεχίζουν να εργάζονται στο νοσοκομείο.  
Από το σοκ της πρώτης φοράς που το ακούει κάποιος, έως την εμπειρία του «... έμαθα να ακούω το χρόνο», ο καρκίνος από απειλή θανάτου γίνεται δάσκαλος ζωής γι’ αυτούς τους ανθρώπους, όχι μόνο προσθέτοντας χρόνια στη ζωή τους, αλλά και προσθέτοντας ζωή στα χρόνια τους. 
Ένα ακόμη ντοκιμαντέρ του Σταύρου Ψυλλάκη (Άλλος δρόμος δεν υπήρχε, Ο άνθρωπος που ενόχλησε το σύμπαν), για την υπαρξιακή κατάσταση του ανθρώπου όταν βρίσκεται σε οριακές καταστάσεις.

Εξοικείωση με τον θάνατο!

Η ιδέα του ντοκιμαντέρ αυτού είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτη: η περιπλάνηση του θεατή μέσα από τις μαρτυρίες πασχόντων από καρκίνο και μάλιστα ευρισκόμενων σε προχωρημένο στάδιο της ασθένειας. Εκείνο που δίνει μια ιδιαίτερα αποτελεσματική κατεύθυνση στο συγκεκριμένο φιλμ είναι ότι αρκετοί από τους καρκινοπαθείς που καταθέτουν τις απόψεις και μαρτυρίες τους είναι γιατροί και προσωπικό του αντικαρκινικού νοσοκομείου ΜΕΤΑΞΑ.

Αυτή η πραγματικά ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα προσέγγιση δίνει μια διαφορετική διάσταση σε σχέση με τις μέχρι τώρα παρόμοιες κινηματογραφικές παραγωγές. Και η οποία έγκειται στην αντιμετώπιση των συμμετεχόντων ασθενών, η οποία χαρακτηρίζεται από μια συγκλονιστική ηρεμία, μπροστά στο επικείμενο μοιραίο τέλος τους.
Αυτή η προσέγγιση βοηθά τον θεατή παρακολουθώντας την ταινία, να αντιμετωπίσει μελλοντικά το θέμα μιας πιθανής εμπλοκής του ιδίου ή κάποιου από το στενό περιβάλλον του.

Παρά τις υφιστάμενες αδυναμίες της, η συγκεκριμένη ταινία τεκμηρίωσης, αποτελεί μια ξεχωριστή και αξιόλογη κινηματογραφική πρόταση. Και θα ήταν πραγματικά πολύ χρήσιμο ο καθένας παρακολουθώντας την στον κινηματογράφο ή τηλεοπτικά σε ύστερο χρόνο, να δει κάτι από τον σκοτεινό κόσμο των ανίατων ασθενών. Κάτι που όλοι, δικαιολογημένα αποφεύγουν, υπακούοντας σε αρχέγονα ένστικτα  αυτοσυντήρησης, όμοια της στρουθοκαμήλου! Και τα οποία η συγκεκριμένη ταινία βοηθά με αριστοτεχνικό τρόπο να ξεπεραστούν, συμβάλλοντας θετικά στην αυτοβελτίωση του καθενός.